Defixiones, Will and Testament. Diamanda Galás

Defixiones, Will and Testament. Diamanda Galás,

της Λένας Σαββίδου.

"She plays the piano like driving rain slapping on concrete, and she sings like a demon going to war, a valkyrie scatting, a lizard queen seeking revenge for the dead...Galas is profound, rigorous, vocally unlimited, terrifying and utterly compelling. To hear her is to have your soul scoured clean."

-THE AGE AUSTRALIA 2001

Αναγνωρισμένη σαν μια από τις σημαντικότερες καλλιτέχνιδες του καιρού μας η Diamanda Galas, κέρδισε την φήμη της για τις υψηλών καλλιτεχνικών προδιαγραφών δουλειές της.

Αυτό που διαφοροποιεί την Galas από τα συνήθη dark πρότυπα δεν είναι τόσο η μουσική, όσο η θεματολογία της που στηρίζεται κυρίως στο δίπολο θάνατος κι έρωτας.

Ο Θάνατος εμπνέει και προβληματίζει. Είναι διαχρονική αναζήτηση του κάθε Ανθρώπου κι ο φόβος του κινητήριος δύναμη Δημιουργίας και γιατί όχι κι Έρωτα. Στη διάλεξη του περί Φιλοσοφίας του Θανάτου, ο Λιαντίνης θα μας πει πως το σύμπαν είναι ως προς τη φύση του αρπακτικό σκιαγραφώντας έτσι την δύναμη του Θανάτου ως βασική ουσία της ίδιας της Ύπαρξης.

Μανιάτισσα από μάνα η Galas έχει ενσωματώσει στο έργο της επιρροές από κοινωνίες, όπου η  "κουλτούρα Θανάτου" έχει έντονη  παρουσία, όχι βέβαια μέσα από τα συνήθη ευτελή πρότυπα της θανατολαγνείας και του σατανισμού , μα μέσα από τη βαθιά κατανόηση της σύζευξης κι αλληλεξάρτησης της ύπαρξης-ανυπαρξίας.

Γεννημένη στην Αμερική από πατέρα Ποντιακής καταγωγής, ο οποίος κι αποτέλεσε πρότυπο της, ενθαρρύνθηκε από πολύ μικρή να καλλιεργήσει την κλίση της στο πιάνο.

 Παράλληλα με τις κλασσικές σπουδές της, εξερεύνησε το χώρο της Τζαζ και των νέγρικων Blues. Ξεκίνησε την καριέρα της ως μέλος της Gospel χορωδίας του πατέρα της και στα  14 της χρόνια εμφανίστηκε με τη συμφωνική του San Diego σε σόλο πιάνο!

Το 1979 κάνει το ντεμπούτο της στο χώρο των παραστάσεων στο φεστιβάλ της Avignon  τραγουδώντας  από  την όπερα του Vinko Globokar το  Un jour comme un autre , τραγούδι βασισμένο σε αληθινές καταγραφές βασανιστηρίων γυναικών στην Τουρκία, από τη Διεθνή Αμνηστία. Στην Γαλλία παρουσιάζει και μια καταπληκτική παράσταση βασισμένη στην μουσική του Γιάννη Ξενάκη. Ακολουθεί η παγκόσμια περιοδεία της με το  Wild Women with Steak Knives και λίγο καιρό μετά εκδίδει το πολυσυζητημένο  Plague Mass που αφορά το θάνατο από AIDS, εκατομμυρίων συνανθρώπων μας. 

Οι δουλειές της διαδέχονται η μία την άλλη και σε όλες το στίγμα της Diamanda είναι αυτό που τις κάνει να είναι διαχρονικές και μοναδικές.  Η Galas έχει συνεισφέρει τη φωνή και τη μουσική της στο φιλμ του  Francis Ford Coppola, Dracula, στο φιλμ του  Oliver Stones, Natural Born Killers, στην ταινία του  Mercedes Moncada Rodriguez  El Immortal (The Immortal), όπως και σε πολλές παραγωγές των Wes Craven, Clive Barker, Derek Jarman, Hideo Nakata και άλλων.  Ανάμεσα  στις καταπληκτικές δουλειές της ξεχωρίζει  το  συγκλονιστικό Defixiones, Will and Testament, που είναι αφιερωμένο στα θύματα των εκκαθαρίσεων στην Τουρκία την περίοδο 1914-1922.

«Στο Defixiones, Will and Testament η Gallas  εμπνέεται από τους γονείς της και ιδιαίτερα από τον Πόντιο πατέρα της. Στις συνεντεύξεις της δηλώνει ότι με το έργο της προσπαθεί να ξορκίσει τα φαντάσματα  ενός κατά τα άλλα ατρόμητου και δυναμικού ανθρώπου που όσα έζησε και πέρασε τον σημάδεψαν βαθιά. Η παράσταση είναι ένας άγριος διαλογισμός  πάνω στην γενοκτονία των Αρμενίων, Ασσυρίων και των Ελλήνων από τους Τούρκους και την πολιτική άρνησης της από την Αμερικανική και Τουρκική κυβέρνηση. 

Defixiones, είναι τα αναθέματα-κατάρες που σκαλίζονταν πάνω στους τάφους αυτών που έμειναν πίσω. Χρησιμοποιήθηκαν ευρέως   λόγω της αδυναμίας εύρεσης άλλου τρόπου φύλαξης των τάφων από τους ανταλλάξιμους...

Will and Testament, είναι οι επιθυμίες των αδικοχαμένων θυμάτων της σιωπηρής γενοκτονίας.

Στο "Defixiones, Will and Testament"  καταδεικνύεται το πόσο απάνθρωποι μπορούμε να γίνουμε εμείς οι άνθρωποι.

Το έργο περιλαμβάνει το "The Dance," ένα ποίημα του Αρμενίου ποιητή Siamanto,  το "The Desert," του Σύριου ποιητή Adonis, το  "Epistle to the Transients," του Περουβιανού ποιητή Cesar Vallejo, το  "Todesfuge,"  του Εβραίου  Paul Celan, καθώς και Ελληνικά και Αρμένικα Ρεμπέτικα Τραγούδια και αμανέδες. Ακούγεται το «Αν πεθάνω σε μια βάρκα» της Σωτηρίας Μπέλλου, το «Άνοιξε» του Παπαιωάννου,  το "Hastayim Yasiyorum," του  Udi Hrant , το "Artémis "  του Gérard Nerval και η δουλειά του Ασσύριου μάρτυρα ποιήτη Dr. Freidoun Bet-Oraham. Ανάμεσα τους ξεχωρίζει το συγκλονιστικό« orders from the dead».